Domniemanie wady towaru kupionego przez konsumenta
Przepisy ustawy o prawach konsumenta oraz Kodeksu cywilnego przyjmują domniemanie, że towar (a także nieruchomość) kupiony przez konsumenta był wadliwy już w chwili zakupu. Dla kupującego konsumenta takie domniemanie jest bardzo pomocne w dochodzeniu roszczeń od sprzedawcy. Dzięki niemu konsument jest właściwie na wygranej pozycji, gdyż to sprzedawca musi udowodnić, że reklamacja nie jest zasadna.
 |
| Domniemanie wady towaru kupionego przez konsumenta |
Odpowiedzialność sprzedawcy za towar sprzedany konsumentowi
Dla opisania zagadnień prawnych związanych z reklamacją i domniemaniem wadliwości towaru kupionego przez konsumenta posłużę się historią mojego klienta. Klient kupił towar przez Internet, towar został mu dostarczony w maju, ale klient sprawdził jego stan dopiero we wrześniu. Towar wymagał instalacji, więc nie był potrzebny klientowi od razu, przez co przeleżał zamknięty w opakowaniu cztery miesiące. Po rozpakowaniu okazało się, że towar jest uszkodzony (wgniecenia i pęknięcia). Klient złożył reklamację, ale sprzedawca odpisał, że od dostarczenia towaru upłynęło zbyt wiele czasu i nie można stwierdzić, że towar został dostarczony jako wadliwy, być może został uszkodzony później.
Ze stanowiskiem sprzedawcy nie można się zgodzić. W opisanej sytuacji sprzedawca ponosi odpowiedzialność za wady towaru bez względu na upływ czasu między dostarczeniem towaru a stwierdzeniem wady.
W analizowanej sprawie zastosowanie ma przepis art. 43c ust. 1 ustawy o prawach konsumenta. Zgodnie z tym przepisem:
“Przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za brak zgodności towaru z umową istniejący w chwili jego dostarczenia i ujawniony w ciągu dwóch lat od tej chwili, chyba że termin przydatności towaru do użycia, określony przez przedsiębiorcę, jego poprzedników prawnych lub osoby działające w ich imieniu, jest dłuższy. Domniemywa się, że brak zgodności towaru z umową, który ujawnił się przed upływem dwóch lat od chwili dostarczenia towaru, istniał w chwili jego dostarczenia, o ile nie zostanie udowodnione inaczej lub domniemania tego nie można pogodzić ze specyfiką towaru lub charakterem braku zgodności towaru z umową.”
Z tego przepisu wynikają dla kupującego poniższe skutki.
Po pierwsze, sprzedawca odpowiada za wszelkie wady towaru, które istniały w chwili jego dostarczenia. A więc, jeżeli towar był wadliwy w momencie jego wysyłki lub wada powstała w trakcie transportu, to za wadę odpowiada sprzedawca.
Po drugie, odpowiedzialność sprzedawcy trwa dwa lata od chwili dostarczenia. A więc nie ma znaczenia, czy klient sprawdził towar przy odbiorze lub później. Nawet gdyby sprawdził towar 23 miesiące po jego odbiorze, to sprzedawca i tak byłby odpowiedzialny za wadę.
Po trzecie, przepis przewiduje domniemanie, że towar był już wadliwy w chwili jego dostarczenia. Tym samym, ustawodawca przyjmuje, że jeśli towar okazał się wadliwy w ciągu dwóch lat od dostarczenia towaru, to był on już wadliwy w momencie jego dostarczenia kupującemu. Jeśli sprzedawca twierdzi inaczej, to powinien udowodnić (a nie jedynie uprawdopodobnić lub tylko stwierdzić), że towar nie był wadliwy. Co więcej, powinien udowodnić, w jaki sposób powstała wada, czyli np. Towar został uszkodzony już po jego dostarczeniu.
Podsumowując powyższe, sprzedawca ponosi odpowiedzialność za wadę towaru. Jeżeli chciałby uniknąć odpowiedzialności, to musi udowodnić, że wada powstała już po dostarczeniu towaru do klienta. W związku z tym, klientowi przysługuje prawo do żądania naprawy lub wymiany towaru. Jeżeli sprzedawca odmówi naprawy lub wymiany albo nie dokona skutecznej wymiany lub naprawy, to wówczas klient może żądać obniżenia ceny albo odstąpić od umowy i żądać zwrotu całej ceny.
Co istotne, omawiane domniemanie mogą również wykorzystywać przedsiębiorcy korzystający z uprawnień konsumenta.
Domniemanie istnienia wady nieruchomości
Domniemanie istnienia wady nieruchomości w chwili zakupu jest zawarte w przepisie art. 556 [2] Kodeksu cywilnego. Przepis stanowi, że:
“Jeżeli kupującym jest konsument, a wada została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego.”
Ten konkretny przepisy przewiduje jedynie jeden rok okresu domniemania. W przypadku nieruchomości nie stosuje się przepisów ustawy o prawach konsumenta.
Zgodnie z przywołanym przepisem, domniemanie trwa jeden rok od dnia wydania nieruchomości, a więc faktycznego przekazania jej do użytku kupującemu. Z reguły będzie to inna data niż data zawarcia umowy u notariusza, więc trzeba na to zwrócić uwagę. Jeżeli w nieruchomości pojawią się jakieś wady w okresie jednego roku, to przyjmuje się z mocy prawa, że nieruchomość była już wadliwa w chwili sprzedaży (wydania). Kupujący nie musi dzięki temu udowadniać, że wady tkwiły w nieruchomości od początku lub że pojawiły się z przyczyn tkwiących w nieruchomości. Ten etap jest już z góry przesądzony. Tak więc, gdyby sprawa trafiła do sądu, to jest właściwie wygrana, ponieważ kupujący musi jedynie wykazać wadę i nie musi już udowadniać, że to sprzedawca za nią odpowiada. Niemniej sprzedawca nieruchomości może dowodzić, że wady powstały z przyczyn zależnych od kupującego, np. na skutek prowadzonych prac remontowo-budowlanych.
Jeżeli sprzedawca wadliwej nieruchomości nie udźwignie ciężaru dowodu, to roszczenie kupującego powinno zostać uznane. W takim razie kupujący może żądać od sprzedawcy naprawy, wymiany nieruchomości na wolną od wad (raczej tego się nie praktykuje), obniżenia ceny, a nawet może odstąpić od umowy i żądać zwrotu ceny zapłaconej za nieruchomość wraz z odszkodowaniem.
Jeżeli Ci pomogłem, a chciałbyś się odwdzięczyć, to możesz postawić mi "wirtualną kawę" - https://buycoffee.to/sprawnie
Natomiast, jeśli potrzebujesz pomocy w sprawie swojej reklamacji lub reklamacji kupującego, to skontaktuj się ze mną i opisz swój problem: p.terpilowski@ptkrp.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeżeli chcesz o coś spytać lub podzielić się swoimi uwagami - pisz śmiało!